Renovatie en vakantie gevoel; Zaterdag 12-09-2015 Assafora, Portugal.

En daar stonden we weer bij onze SOS camperdealer om de gasfles onder de camper te laten plaatsen. Maar die was wederom nog niet aangekomen. We gingen ons afvragen of het met die gasfles werkelijk nog wel goed zou komen. We wilden absoluut meer gas tot onze beschikking hebben en aangezien Joaquim , de baas van de SOS, niet kon voorspellen wanneer er een tank opgestuurd zou worden vroegen we of hij geen alternatief wist. Hij belde een collega die in gastanks deed voor personenauto´s en die had wel wat. Wij er naar toe en hebben naast het bedrijf de nacht door gebracht. Goedgemutst de volgende ochtend reden we zijn terrein op en zeiden dat hij aan de slag kon gaan. Grote rimpels op zijn voorhoofd verschenen. Hij keek een tig aantal keren onder de camper en kwam tot de conclusie dat een 60 litertank te gevaarlijk was om er onder te zetten. Een 30 litertank zou wel kunnen, maar daar waren we niet voor gekomen en omdat de communicatie ook wat moeilijk liep gingen we toch maar terug naar onze camperdealer SOS en vroegen hem om nu eens even rustig de tijd te nemen en te kijken naar uitvoerbare mogelijkheden. We hadden al één LPG fles en er eentje naast zetten was niet zo´n probleem, maar dan moesten we in landen als bijvoorbeeld Marokko , waar geen LPG is, zo´n LPGfles ergens opslaan en een gasfles van het land op die plaats zetten. Dat kan natuurlijk wel maar handig is iets anders. Joaquim, keek en keek……….. overwoog………….. haalde een van zijn mensen erbij…….. en kwam toen met het idee om een stukje uit de bodem van de camper te halen, dat te verlagen zodat daar twee flessen zouden kunnen staan en daarbovenop er dan ruimte zou zijn voor een derde fles en wat spullen. Even snel overleg met Olga en we besloten om twee gasflessen erbij te kopen, dat betekent dat we dan drie LPG flessen hebben en ruimte voor een andere gasfles. Die drie gasflessen vertegenwoordigen een inhoud van 66 liter LPG, wat goed is voor ruim drie maanden gasverbruik. Op de foto´s, die al gepubliceerd zijn, kunnen jullie de constructie zien.

Toen wij vertrokken uit Nederland hebben we een airco op ons dak laten zetten, maar die kan alleen op 220 Volt, dus als we op campings staan (wat niet al te vaak gebeurd) of met behulp van de generator, maar dat kan ook niet als we vlakbij andere campers staan. Joaquim is importeur van een airco die op 12 Volt draait. Ik had weinig vertrouwen in het functioneren van zo´n airco, maar na onderzoek op internet bleek het om een totaal ander principe te gaan. Nog wel acht keer met Joaquim gediscussieerd te hebben besloten we maar om onze airco te vernieuwen. Voor onze oude airco wilde hij niets geven, maar voor de generator, die we dan eigenlijk niet meer nodig zouden hebben, daar kwamen we wel een prijs voor overeen. We hebben dan wel meteen een gewichtsvoordeel van bij elkaar 40 kilo. Maar we hebben ook weer een beetje pech, want hij had er geen een meer in voorraad. En wij konden niet nog een week daar blijven omdat we een afspraak hadden met Lotte en Bart in Zuid-Frankrijk, dus we schoven het maar op tot na zijn vakantie .

En nu op weg naar Mauleon-Licharre in Zuid-Frankrijk, dichtbij Pau, waar we op 8 augustus aankwamen. Het plaatsje ligt aan de voet van de Pyreneeën, bosrijk en heel mooi. Lotte had een leuke camping uitgezocht, niet zo groot en gelegen langs een snelstromende rivier, een heerlijke plek. 10 Augustus, tegen het eind van de middag, arriveerden Lotte en Bart. Ze hadden wat moeite gehad om het te vinden en het was erg druk op de weg geweest, en dat klopt wel, daar hadden wij ook last van. We zijn twee dagen met elkaar opgetrokken, waarvan we één dag gezamenlijk naar het stadje Sauveterre zijn gegaan, en heerlijk op een terrasje aan het water hebben gezeten. Daarna hebben we een stadwandeling gemaakt en een aantal historische punten bezichtigd. Het was goed, leuk en fijn om zo elkaar te ontmoeten. De tweede dag hebben we voornamelijk over van alles zitten babbelen en met name heeft Bart veel en uitvoerig over zijn Leslab , een door hem en zijn vriend ontworpen leermodel vertelt, dat na één jaar al grif wordt afgenomen door meerdere ROC´s. De inhoud van de stof is mij niet onbekend en dat maakt het er alleen maar leuker op om erover te praten. Woensdag zijn wij weer vertrokken en bleven Lotte en Bart nog een dagje op de camping bivakkeren.

Via West-Noord-Spanje, wat natuur betreft niet te vergelijken is met Noord-Oost-Spanje, op weg weer naar Portugal. Galicië is toch werkelijk ontzettend mooi en zeer bosrijk, met mooie camperplaatsen. Net over de grens in Portugal kwamen we in het minidorpje Lindosa, waar weer een kasteel ruïne te bezichtigen was, maar wat ons het meest fascineerde waren, zo dachten wij, graftombes tussen de middeleeuws aandoende huisjes en straatjes. Echter het bleken geen graftombes te zijn, maar ieder huis had zijn eigen graanschuur op poten. Foto´s zullen we meteen mee plaatsen. Dit verschijnsel is wel streekgebonden. Verder hebben we ze buiten het noorden van Portugal niet meer gezien.

In drie weken reden wij langzaam weer naar Lissabon, waar onze nieuwe airco op ons stond te wachten. Toen we aankwamen begonnen ze er meteen aan en na een dag werken, inclusief nog wat kleine dingetjes, was het klaar. Inmiddels hebben we er alweer twee weken ervaring mee en we moeten zeggen dat hij super werkt. Wij konden namelijk nooit met zijn tweeën door een dorpje lopen zonder honden, en samen met de honden ook vaak niet. Maar de honden achterlaten in de camper was geen optie. De temperatuur zou te snel stijgen, wat je de honden niet kan en mag aandoen, maar nu met deze nieuwe aanschaf is dat voorbij. In de camper blijft het nu lekker fris, zodat wij zonder stress over de honden even rustig kunnen shoppen, wat natuurlijk ook weer zijn nadelen heeft. Want als we eenmaal de kans krijgen kunnen we ons moeilijk beheersen.

In totaal zullen we ongeveer 6 maanden in Portugal blijven en daarmee verdwijnt het gevoel van reizen een beetje. Het is meer een gevoel van vakantie hebben. Inmiddels zijn we goed bekend met de leefstijl van de Portugezen en het vormt hier geen enkel probleem om te gaan staan waar je wilt. Overal is het even mooi en goed en zijn de mensen vriendelijk en zeer behulpzaam. Zo ook toen we merkten dat er iets aan de hand was met Harrie. Hij plaste wat bloed, dronk veel en plaste langdurig en vaak. Wij op zoek naar een dierenarts. Het adres wat we hadden konden we niet vinden. Overigens gebeurt het vaak in Portugal dat adressen niet kloppen of er gewoon niet zijn….. maar goed, Olga liep een kleine kruidenier binnen en legde ons probleem uit. Die haalde eerst de buurman, die wist wel waar het was en dat wees hij aan op een plattegrond, maar het was erg ingewikkeld. Toen werd de zoon van de vrouw onder de douche vandaan gehaald en die zou met ons meerijden naar het adres, maar helaas op dat adres was geen dierenarts meer. Hij belde zijn vriendin op die in de buurt woonde en die wist wel een goede dierenarts. Dus wij naar het huis van de vriendin, die vrolijk ook voorin de camper kroop en dat adres klopte wel. Wij met z´n vieren en twee honden naar binnen en Bobo , die vond dat ze te weinig aandacht kreeg, plaste meteen maar even in de wachtkamer, maar geen probleem, de schoonmaakploeg kwam en het was zo opgelost. De vrouwelijke dierenarts sprak gelukkig Engels en nam rustig de tijd om te luisteren naar ons verhaal. Nou hadden we voor die tijd telefonisch contact gehad met Renate, onze dierenarts in Nijmegen. Op die manier kwamen we met gerichte informatie bij de dierenarts. En zo voel je je toch ook wat sterker dan te moeten komen met een onsamenhangend verhaal. De dierenarts , al luisterend , maakte rustig kennis met Harrie, die eigenlijk niets van dierenartsen moet hebben. Ze deed ons denken aan de benadering van Renate, eerst de hond aan je laten ruiken, aan de telescoop laten ruiken, even aanhalen en gelijk met de andere hand over de hond heengaan en dat was mooi om te zien, hoe Harrie zich ontspande. We hadden al urine opgevangen, dus dat werd meteen onderzocht en het afnemen van bloed was voor Harrie geen probleem. Het urineonderzoek was goed, het bloedonderzoek wees op een infectie en ze besloot om een antibioticakuur van 8 dagen voor te schrijven, mocht deze niet aanslaan dan herhalen voor 15 dagen met een ander antibiotica en zo is het ook gebeurd. De kuur van acht dagen was afgelopen en Harrie kreeg dezelfde verschijnselen terug en nu zijn we bezig met de kuur van 15 dagen. Op dit moment gaat het al stukken beter, maar we moeten afwachten wat het wordt als de kuur is afgelopen. Overigens moeten we Harrie goed in de gaten houden als hij bij de camper is. Hij is zeer waaks en deinst er niet voor terug om aan te vallen als iemand te dicht bij de camper komt, maar het vreemde hierin is ook dat sommige mensen zonder meer langs de camper kunnen lopen zonder dat Harrie ook maar even opkijkt. Maar ook bij het wandelen merken we een verschil, afhankelijk van de persoon wordt Harrie gespannen of blijft hij ontspannen. Bobo daarentegen blaft naar alles en iedereen , maar met een kwispelende staart begroet ze ook iedereen. Zij is van de twee het meest alert op dingen die rondom ons heen gebeuren en reageert als eerste.

Tot begin November rijden we langzaam naar het zuiden en weer een stukje naar het Noorden om Mieke en Frans te ontmoeten, waarna we dan gezamenlijk weer een stukje zuidwaarts trekken om dan vervolgens, zoals het er nu naar uitziet via Marokko en Mauritanië naar Senegal en Gambia te rijden. Wij hopen dat jullie allemaal ook een fijne vakantie hebben gehad, wij genieten steeds meer van het reizen en hebben het gevoel dat we alles bewuster mee maken.

Olga en Roelof.