Terugblik; Keuze van vervoermiddel

Augustus 2012 begon het. Was er een vermoedelijke koper voor Topzorg, zou dit betekenen dat we onze plannen om te gaan reizen konden gaan verwezenlijken. We hadden de afspraak gemaakt dat we elk onderdeel uitvoerig met alternatieven zouden bespreken om vervolgens te beslissen. Zo ook de keuze van het vervoermiddel. We hadden al wat ervaring opgedaan met het reizen met een camper, maar wilden toch ook breder kijken en bedachten dat je ook kunt reizen met paard en wagen, boot of toch camper. Dit waren de opties waar wij een keuze uit wilden maken.

Betreffende paard en wagen dachten we al snel dat we twee paarden nodig zouden hebben, maar we bleven beren op de weg zien in het geval van reizen door de bergen; zouden die beesten dat wel aankunnen? Veel later heb ik begrepen dat een paard zijn eigen gewicht kan trekken. Het voordeel dat wij bedachten was, dat de honden er lekker naast konden meelopen en dat het erg relaxed zou zijn, maar dat Europa wel het maximale haalbare zou zijn.

We bleven maar zitten met de gedachte, kun je in het verkeer van tegenwoordig wel ver genoeg komen met paard en wagen? Inmiddels weten we dat het geen enkel probleem zou opleveren. Maar op een gegeven ogenblik lieten we dit hele idee varen.

Toen gingen we de boot onderzoeken. We konden een klein motorbootje kopen, maar de proefvaart mislukte vanwege de mist. Dit bootje was ongeveer 6 meter lang en we wisten dat deze lengte te kort zou zijn om daar de rest van ons leven misschien wel te moeten blijven. Ook zagen we problemen bij het op en afgaan van de boot voor de honden. We hebben nog even op de werf rondgekeken naar andere boten maar zagen toch steeds dezelfde obstakels. Op de vraag ; zit je liever op het water of liever op de weg met al zijn voor en nadelen, bleek dat de weg de voorkeur had. Tijdens het maken van onze afspraken hadden we ook afgesproken dat als één van ons twee iets pertinent niet wilde, dat ook niet zou gebeuren. Dus de keuze viel op de camper.

Voordat we op camperjacht gingen probeerden we met de ervaring die we hadden een beeld te schetsen waaraan de camper moest voldoen. Op de eerste plaats stond budget. Vervolgens mocht de motor niet teveel gelopen hebben en niet teveel techniek bezitten. Hij mocht niet te groot zijn, er moesten drie honden, twee cello’s en een viool mee, buiten onszelf. We wilden niet moeten klimmen om in ons bed te komen, en ook niet ’s nachts over elkaar heen moeten klauteren als iemand naar het toilet moest. Daar we van plan waren om vele jaren te reizen waren dit wel belangrijke items. Met deze verlanglijst zijn we drie dagen op camperjacht gegaan. Velen vielen af en enkele waren zeer aantrekkelijk, maar we bleven doorzoeken. Er was op de tweede dag één camper die ons hart stal en dat kwam eigenlijk omdat hij vrij nieuw was, goed onderhouden en een ronde tafel had, maar we moesten dan wel klimmen om in bed te komen en het meenemen van de cello’s ging niet zonder moeite. Maar daar kom je misschien wel overheen. De verkoper op zich leek ons erg betrouwbaar, maar we hadden gezegd dat we eerst nog verder gingen kijken. De derde dag kwamen we ook weer bij een camperhandelaar die twee campers had die aan onze wensen voldeden. Eén van die twee lieten we afvallen omdat de bekleding er afschuwelijk uitzag. Het is toch raar dat je bij zo’n aanschaf je door zoiets laat afleiden. Toen hadden we eigenlijk voor ons de keuze tussen de camper met het ronde tafeltje of de tweede camper van die dag, die het uiteindelijk is geworden vanwege het keukenhoekje, dus indeling. Diverse malen hebben we die middag de andere campers bekeken en weer terug naar deze. We zouden er nog een nachtje over slapen, maar toen we weg wilden rijden bleek onze auto olie te lekken uit de stuurbekrachtiging en moesten we opgehaald worden door de ANWB. De eigenaar van het camperbedrijf was erg gewillig (uiteraard) en tijdens het wachten besloten we toch maar de knoop door te hakken.

We bestelden gelijk een aantal accessoires zoals een scooterrek voor een eventuele lichte motor, twee zonnepanelen, twee extra accu’s , televisie met schotel, airco en een kluis. Na alles ondertekent te hebben en afgesproken te hebben dat we hem de herfstvakantie vast mee zouden nemen zonder alle accessoires. We zijn toen naar het Eifelgebied gereden in Duitsland en hebben een paar mooie dagen gehad. Op de terugweg de camper afgegeven met de afspraak dat ie vóór 1 november klaar zou zijn. En dan begint het spanningsveld tussen belofte maakt schuld en ’t lukt niet, ik heb het te druk. Wij stonden erop dat ie 1 november klaar moest zijn en gebruikten daar allerlei argumenten en motivaties voor. De reden was: dat wij om geld uit te sparen voor de reis, de huur al hadden opgezegd en aangewezen waren op de camper. Voor ons begon wel gelijk een zoektocht naar een staanplaats, en na een week aan de haven van Nijmegen gestaan te hebben kwamen we via via in contact met Marga uit Alverna en mochten in haar paardenwei staan. Na wat rondgekeken te hebben vonden we een betere plek bij haar en dat was naast de stal. Tijdens de periode van vorst en sneeuw zijn we nog even uit moeten wijken en hebben op het schoolplein gestaan van het flexcollege, daar waar Olga haar ruimte huurde. In afwachting van beter weer, want we mochten weer bij Marga terugkomen en dat is wat we ook wilden. Zonder dat we verder op details ingaan willen we wel kwijt dat dit een heel bijzondere en leerzame periode is geweest. Marga is een vrouw uit duizenden, in ieder geval voor ons. En we hebben met haar een speciale band opgebouwd.

Uiteindelijk konden we de camper op 1 november ’s middags om 16.00 uur ophalen. We zouden uitvoerig uitleg krijgen, maar na een kwartier was meneer daar mee klaar en vertrok ik.

De schotelantenne :

Al heel snel bleek het verkrijgen van een kanaal op de televisie een haast onmogelijke klus. Twee keer terug geweest (2x 150 km) maar het bleef een ramp, ook in onze vakantie in december hebben we het zonder TV moeten doen. Gelukkig konden we nog wel Dvd’tjes kijken, en het bracht ons tot de conclusie dat we eigenlijk de TV niet misten. Maar met de gedachte je moet toch TV aan boord hebben en weten wat er zoal in Nederland gebeurt gingen we op onderzoek uit. Uiteindelijk bleek dat dit type schotel ons nooit verkocht had mogen worden, een te oud model en niet automatisch. Bij aanschaf hadden we onze bedenkingen al. Het reclameren hielp niet, we kregen geen antwoord en een rechtszaak beginnen is toch een beetje weggegooid geld. We hebben maar besloten om de schotel van het dak te laten halen, en gebruiken de TV voor onze DVD collectie.

De airco:

Volgens de verkoper was een generator van 1000 watt voldoende, dus deze ook aangeschaft voor de momenten dat het toch echt te heet of te koud was. De airco hebben we wel getest, niet op de generator maar wel op stroom, en hij functioneerde perfect, zowel de verwarming als de koeling. Een week voor vertrek realiseerden we ons dat we hem niet uitgetest hadden op de generator. Enfin de generator starten, aansluiten, airco aan, op koelen zetten en koude lucht voor één minuut, Toen schoot de generator op alarm. De piekbelasting was te hoog. DANK U WEL…….., dus een keuze, de airco eraf, airco vervangen, generator vervangen of maar zo laten. Na ruim twee maanden reizen hebben we nog geen beslissing genomen anders dan indien nodig vervangen we de generator, want dat is toch wel heel erg handig. Ook voor gebruik van onze sapcentrifuge die 650 watt vraagt en wij een omvormer hebben van 500 watt.

De kluis:

Helemaal een rotding. En daar laten we het bij.

De scooterdrager:

Perfect. Echter van een scooter of iets dergelijks kan geen sprake zijn. Na het plaatsen van alle accessoires zaten we namelijk al bijna aan ons maximaal laadvermogen. Ik wist dat dit belangrijk is bij campers, maar was glad vergeten om dat in de gaten te houden en de verkoper, die hield voor het gemak ook maar zijn mond. Aangezien we tegen de zomer van 2013 in allerlei bladen lazen dat in Nederland, Frankrijk, Spanje, Duitsland, Oostenrijk en Italië extra controles gehouden zouden worden op overgewicht baalden wij, en iets meer dan dat, als een stekker. Na onderzoek bij het RDW en garages bleek het verstandig te zijn om advies in te winnen bij Ford Nederland met het verzoek om het maximale laadvermogen op het kentekenbewijs te laten verhogen. Wij waren al drie weken onderweg toen we de boodschap kregen dat dat niet mogelijk was bij dit type, dus dan maar gewoon rijden. Volgens de garages moest deze auto met gemak 3500 kunnen hebben. Overigens halen we dat niet, inmiddels zijn we op een weegbrug geweest en de uitkomst is met alles erop en eraan:

3420 kg!

Het zonnepaneel:

Dit heeft heel wat zorg teweeg gebracht. Doen ze het nu wel of niet, alle controlelampjes gaven aan van wel, maar we vonden dat de accu’s niet echt vol raakten. Inmiddels weten we wel beter. Want ’s morgens om tien uur zijn ze al gevuld. Nu willen we, als we de juiste garage vinden, kijken of we de koelkast, die bij stilstand op gas draait, op de accu’s kunnen zetten.

APK:

We merkten op dat op het gebied van geneesmiddelen je deze overal kunt krijgen of kunt op laten sturen, zowel voor ons als voor de honden. Alleen de RDW zegt: “U moet elk jaar uw APK keuring in Nederland laten uitvoeren”. Voor even dachten we, daar gaat onze reis. En ik laat me nu maar even niet uit over hoe de medewerkster van de RDW me dit duidelijk maakte. We dachten een oplossing gevonden te hebben om bijvoorbeeld in Turkije een postadres te nemen en de camper daar aan te melden, maar drie dagen voor vertrek kregen we jurisprudentie in de hand dat indien je kunt aantonen dat de auto goed is onderhouden, door bonafide garages, de RDW je niet mag bekeuren voor het feit dat je geen APK hebt laten uitvoeren, dus met deze informatie vertrekken we met een gerust hart. Wel zijn we inmiddels tot de conclusie gekomen dat alle adviezen die gegeven en geschreven worden betrekking hebben op mensen die met hun camper via campings reizen en weer thuiskomen. De realiteit van het wild kamperen en weg blijven is totaal niet te vergelijken hiermee.

Ons volgende terugblik zal gaan over het wel en wee van mens en dier.