Een dagje uit in Monemvassia

De stad met één toegang: Monemvassia is gebouwd aan de voet van een steile, driehonderd meter hoge rots en wordt in het westen beschermd door een dijk. De in terrassen gebouwde stad ligt direct aan zee. Oorspronkelijk liep er naar de rots-zoals deze nu nog heet en die de stad van het vasteland scheidt- een landtong die tevens de enige toegang tot de stad was. Toen in 375 een aardbeving deze dijk verwoestte, maakten de Byzantijnen hiervan gebruik door achter de rots, maar aan zee, een vestingstad te bouwen, die lange tijd in de militaire bouwkunst als een voorbeeld is beschouwd. Desondanks viel Monemvassia in handen van Willem II van Vilehardouin (1249), die de stad vervolgens als betaling van losgeld afstond aan de Byzantijnse keizer (1260-1460) die hem versloeg. Vier jaar later werd de stad het bezit van de paus, daarna van de Venetianen en tenslotte vanaf 1715 de Turken. De stad was zo gewild omdat ze strategisch was gelegen in het zuiden van de Peleponnesos en tevens een rol speelde in de handel tussen Oost en West. Deze twee troeven brachten de inwoners grote rijkdom., wat nu nog te zien is aan het grote aantal paleizen en kerken in de stad.

Het tweede leven van Monemvassia: Begin jaren 70 van de twintigste eeuw kwijnde Monemvassia langzaam weg in algemene onverschilligheid, totdat een handjevol rijke Atheners de stad uitkozen voor hun buitenhuizen. Het opknappen van de eerste huizen trok voldoende handwerklieden en nieuwsgierigen aan om enkele oude cafés op te knappen en één of twee hotels te openen. In nog geen tien jaar werd Monemvassia één van de chicste plaatsen voor de intellectuelen en artistieke elite van het land. Nu gelden de door rijke Griekse en buitenlandse liefhebbers gekochte huizen, samen met die op Mykonos, als de duurste van Griekenland. Archeologische diensten controleren zeer streng de renovaties, en herbouw mag alleen maar in de oude stijl plaatsvinden. De oorspronkelijke voorbeelden moeten strikt worden aangehouden en elektriciteitsdraden, meters, airconditioning en alle andere moderne apparaten moeten volledig aan het zicht worden onttrokken.

Wij hebben aan de hand van de groene reisgids, waar ook de bovenstaande tekst in stond, een route door dit stadje gelopen. Het viel ons inderdaad op dat alles met grote nauwkeurigheid was en werd gerenoveerd. De stad is enigszins opgedeeld in een benedenstad, waar alle winkeltjes, cafés en hotels zich bevinden, en de bovenstad waar de landhuizen en grotere kerken staan en waar men nog druk bezig is met het renoveren en herstellen van de ruïnes. Ons werd geadviseerd door één van de arbeiders om over drie jaar nog maar eens terug te komen. Het was een geweldige wandeling door alle kleine straatjes en steegjes en te merken dat het ene huisje overloopt in de ander en- zo ook je kunt zien op een aantal foto’s- piepkleine terrasjes hebben, maar allemaal met een geweldig uitzicht en zeer sfeervol. En natuurlijk hebben we een kleine lunch genoten, die zeer smaakvol was en zeker niet te duur, gezien de locatie en de kwaliteit. We hebben het vandaag ontzettend getroffen, we liepen er praktisch alleen en de temperatuur was er rond de drieëntwintig graden. Toen wij vanochtend vertrokken stonden we vlak over de brug alleen aan het water . Inmiddels (eind van de dag) zijn er vier campers bij gekomen, waarvan we er twee al eerder zijn tegengekomen, en wanneer je op een afstand kijk naar de camperaars die elkaar weer tegenkomen ( buiten ons) lijkt het haast of ze het hebben afgesproken. Wij voelen ons daarin een buitenbeentje, want na vijf minuten praten zijn we moe en met een smoes gaan we gauw de camper binnen. We hebben min of meer besloten om morgenochtend nog een bergwandeling te maken en dan vervolgens te vertrekken naar een stuk strand wat we op de heenreis hebben zien liggen, nadat we natuurlijk water hebben getankt. Het is nu donderdag en voor het weekend wordt echt heel slecht weer verwacht, regen, storm en onweer. Dat zal in ieder geval een mooi beeld opleveren op het strand. Wel ben ik benieuwd of in Nederland de Elfstedentocht doorgaat, misschien kan iemand ons dat vertellen. Voor nu veel liefs van ons beiden en tot de volgende nieuwsgaring.