Karavostasisi ;

04-02-2014

Gisteren aangekomen hier op twee kilometer afstand van Karavostasisi( wel hebben we gemerkt dat plaatsnamen op wel drie à vier verschillenden manieren worden geschreven) bij een Free-Parking gelegen naast een bistro, met een zeer vriendelijke eigenaar. Maar eerst het verloop van onze reis nadat we van onze plek in het stadje Monemvassia zijn vertrokken, omdat er een onvriendelijke sfeer hing tussen de camperaars die er stonden.

We stonden tussen allemaal Zweden en werden met argusogen aangekeken, waarschijnlijk betreffende onze drie honden. In ieder geval voelden we ons steeds minder op ons gemak en zijn na zes nachten vertrokken, terug naar onze oude plek bij het strand van Gytheio. Daar werden we hartelijk ontvangen door onze vrienden Joli, Mali en Judy. Het weer was niet al te best maar dat geldt, op dit moment, voor heel zuid Griekenland; veel regen en harde wind. We hadden nog wel weken op deze plek kunnen blijven staan, want tot nu toe is het echt voor ons beiden staanplaats numero één, met alles in ogenschouw genomen, maar de noordenwind trok vooral Roelof weer om te gaan reizen. Van vriendelijke Engelse medereizigers hadden we deze locatie door gekregen en omdat het op de route ligt die wij wilden gaan rijden zijn we hier maar naar toe vertrokken. Slechts zeven en dertig kilometer van Gytheio. We hadden vernomen van ons Engels koppel dat hier een Nederlandse jongeman stond met pech aan zijn camper, met de naam Michael en onderweg hiernaartoe spraken we onze hoop uit hij ons misschien zou kunnen helpen om aan gas te komen. Deze Michael heeft een veertig jaar oude Hanomag die niet meer gemaakt worden. Een onderdeel van zijn moter was defect en via de ANWB, die in Nederland een club aangeschreven heeft, is hij aan het onderdeel gekomen. Met hulp van weer een andere Nederlander, die hier een tweede huis heeft, monteur is geweest en dezelfde auto heeft gehad (over toeval gesproken) kan het onderdeel morgen geplaatst worden.

Net aangekomen op deze plek kwam Michael ons al tegemoet op de fiets (!) om ons welkom te heten uit de naam van de restauranthouder, met de mededeling dat we bij hem net zoveel water konden halen als we nodig hadden, gebruik konden maken van het toilet en van WIFI. Die avond werd het noodweer; harde regen en vooral harde koude wind vanuit de bergen. We hebben de kachel aangedaan en volop laten branden waardoor het binnen toch behaaglijk twee en twintig graden werd en lekker veel gelezen en spelletjes gedaan. De honden maar kort uitgelaten, alleen voor het hoognodige, ondanks dat zij er geen last van hadden en nog graag buiten hadden willen zijn. Maar hun baasjes dachten daar net iets anders over. Dus het was; piesen, poepen en snel weer naar binnen. Vanochtend was het weer al een stuk beter en Olga heeft een lekker stuk met de honden kunnen lopen, terwijl Roelof nog aan het uitrusten was van de werkzaamheden van de dag tevoren.

Langzaam klaarde het op en kwam voorzichtig de zon door , er hoefde dus geen generator te draaien om de accu’s te vullen. De zon deed haar werk. Begin van de middag zijn we naar de taveerne gelopen om kennis te maken met de restauranthouder. Een overweldigend vriendelijke man die ons meteen maar als vriend bombardeerde, wat ik altijd een beetje lastig vind, maar goed, we hebben een kopje koffie gedronken en kregen er van hem nog ieder een warm croissantje bij. Even later kwam Michael binnen met zijn laptop en begon heftig te internetten. Ondertussen bij het nuttigen van ons kopje koffie en het eten van de verkregen croissant hebben we een mailtje gestuurd naar Mariet en Lotte.

Toen we dat gedaan hadden zijn we bij Michael aan tafel gaan zitten en hebben wederzijds onze plannen en verhalen verteld. En tenslotte heb ik ons probleem betreffende het gas uiteengezet. Hij draaide zich meteen om naar de restauranthouder, vertelde hem over ons probleem, die mij vervolgens onmiddellijk meenam naar zijn voorraad gasflessen en koppelingen en exact vroeg wat ik nu nodig had. Binnen twee minuten was het hem duidelijk en hij gaat morgen een passende koppeling en drukventiel kopen en bovendien één van zijn gasflessen laten vullen die wij mogen lenen, want deze plaats ligt zoals ik al zei op een route die wij willen gaan rijden. Komen we hier weer terug, dan kunnen we de fles terug geven. Vijftig dagen lang hebben we links en rechts gevraagd hoe we ons gasprobleem konden oplossen, nu was het binnen vijf minuten geregeld. Het vervelende is namelijk dat in Zuid-Griekenland nauwelijks LPG te verkrijgen is. Hoe meer je naar het noorden komt, hoe makkelijker en hoe hoger het aanbod van LPG is. We hebben besloten om in ieder geval deze week hier te blijven staan. Het weer wordt beter en de honden kunnen hier ook los buiten lopen, er komt namelijk nauwelijks verkeer langs. De mensen die hier staan (drie Duitse camperaars) hebben allemaal een hondje, die allemaal ook loslopen en inmiddels hebben de honden met elkaar kennis gemaakt. Alles ging even relaxt, super. Dat is even weer een opsteker die je nodig hebt na de ervaring die we hadden bij de Zweden in Monemvassia.

Vandaag 04-02-2014:

Vanochtend de gaskoppeling en gasfles ontvangen en gemonteerd. Moest alleen de slangaansluiting afsnijden, die paste niet. Dus nu volop gas voor de komende 5 weken.

Ze hebben vanochtend ook de motor van Michael gerepareerd, hij moet hem alleen nog in elkaar zetten.

We gaan een foto-item plaatsen met bloemen, planten en vruchten met de vraag wie herkend de plant, bloem of vrucht en wil die dat met ons delen, ook staan er vruchten bij die zeer bekend zijn, maar die zijn bedoeld voor onze jongere lezers en lezeressen. We zijn benieuwd naar jullie reacties en wij zullen daar waar we iets nieuws zien dit plaatsen………… dus dit is niet éénmalig.