Vertrek van Castrosikia naar het Meteora gebied.

Vandaag , woensdag 26 maart. Morgen vertrekken we van ons paradijsje. Inmiddels hebben we al en aantal van deze mooie paradijsjes ontdekt en met verbazing elke keer weer dat we op deze plekken geen of nauwelijks mede camperaars tegen komen. We hebben maar een schemaatje gemaakt waarin we onze paradijsjes in gaan beschrijven. Zo ook hier weer is het moeilijk te vertrekken en praten we erover om nog een paar dagen te blijven, wat we inmiddels ook al weer hebben gedaan. Maar het eten raakt op en de dichtstbijzijnde winkel is zes en halve kilometer verder en nog steeds is alles hier in de omgeving gesloten. Gisteren zijn de beheerders van de Taveerne di Lulu gearriveerd en we hebben kennis met ze gemaakt. Zij is 37 en hij 43. Ze wonen in Rome en komen hier vanaf eind maart tot oktober hun taveerne runnen, waarna ze dan weer naar hun kleine woning ( zoals ze dat zelf zeggen) in Rome verkassen. Vier jaar runnen ze nu deze Taveerne nadat het twee jaar leeg heeft gestaan, dus een harde dobber om dit weer op de rails te krijgen en zeker in deze tijd. Ook met hen hebben we het even over de crisis van Griekenland gehad en ook zij zijn van mening dat er twee verschillende euromunten moeten komen, Voor het overgrote deel van de bevolking van Griekenland is het een ramp en dat werd ons ook als reden gegeven waarom de Grieken zo stug zijn. Normaal gesproken lijken ze (volgens hen) meer op de Italianen. Met een grote lach door het leven gaan, echter die lach is inmiddels wel verstomd. We staan hier nu twintig dagen en we gaan dus.

Voor de honden was het eveneens een paradijs. We merkten wel dat zij steeds meer bij de camper bleven naargelang we hier langer stonden, maar beschouwden het ook als hun terrein en bewaakten die dan ook als zodanig als er toch nog mensen hier in de buurt kwamen.

Onze dag invulling bestond hoofdzakelijk uit wandelen, slapen, klussen en cellospelen. Toch waren we de hele dag er mee bezig. Natuurlijk ook onze dagelijkse klusjes als water halen, vegen, koken en eten, en zelfs (Erica) de grote was gedaan. Over veertien dagen worden we in Pirea bij Thessaloniki , bij de camperdealer verwacht die dan luchtvering onder de camper gaat plaatsen. Dit ter ondersteuning van de huidige vering en vooral voor ons rijcomfort. De wegen zijn soms bar slecht en in de landen waar we nog doorheen gaan zullen ze niet beter zijn. We verwachten daar ongeveer drie dagen te blijven zodat we ook zelf nog wat kleine klusjes kunnen doen met ondersteuning en advies van hen. Maar voordat we daar zijn gaan we eerst een flinke zware bergroute rijden dwars door het Meteora gebied, waar een aantal kloosters op bergtoppen staan die alleen te voet te bereiken zijn. Dus onze Junior heeft wat voor de boeg, maar hij heeft nu lang genoeg uitgerust dus dat moet wel lukken.

Over onze bevindingen over dat gebied schrijven we in ons volgende blog.