Op weg naar de camperdealer via het Meteoragebied (Griekenland)

Vandaag ( 21 april) staan we wederom op een prachtige plek op een bergwei, in de buurt van heetwaterbronnen, om onze paasdagen door te brengen. De camperdealer is deze dagen dicht en om daar op de parkeerplaats te wachten tot dinsdag leek ons niet de beste optie. De werkzaamheden aan de camper zijn praktisch allemaal verricht, dinsdag (dus morgen) krijgen we nog onze nieuwe generator, maar daar later meer over.

Op 26 maart zijn we van ons paradijs bij Taveerne di Lulu vertrokken. Onze voorraad was op en de weg naar de doorgangsweg was zo slecht dat we die niet nog een keer extra wilden berijden om een paar dagen langer op ons plekje te kunnen blijven staan. Op weg naar de camperdealer zouden we het Meteora gebied doorkruisen en dat hebben we dan ook gedaan. Een gebied met enorme rotsblokken en hooggelegen kloosters. In het Michelin boek stond een mooie route beschreven die we dan ook gemaakt hebben. Gelukkig was het nog niet zo druk met uitzondering bij één klooster waar talloze touringcars al aanwezig waren.

“Op de grens van het Pindosgebergte en de Thessalische vlakte verheffen zich in een ongelooflijk landschap afwisselend kale en begroeide rots pieken. Sinds de elfde eeuw dienen deze merkwaardige pieken als vestigingsplaatsen tussen hemel en aarde van de kloosters, die de Meteora worden genoemd; ‘meteoro’ betekent `zwevend in de lucht`. Een zo unieke plek die opgenomen is op de lijst van werelderfgoed van UNESCO, is natuurlijk de inspiratiebron geweest voor de fantasie en al sinds het begin der tijden spelen zich hier talloze mythen en legenden af……..Vaak worden deze kloosters vergeleken met die op de berg Athos, die andere fascinerende plek met kloosterarchitectuur, maar daarmee houdt iedere overeenkomst ook op: de Meteora zijn niet meer die plaatsen van spiritualiteit hoog en de lucht. Hordes toeristen verdringen zich er iedere dag weer en het mag wel een wonder heten dat de plek zijn magie nog niet verloren heeft. Wees echter niet bang, die is nog altijd intens. “

Bij het bezien van deze kloosters moesten wij aan de film “in the name of the rose” denken , met als hoofdrolspeler Sean Connery . Die opnames zouden zomaar hier opgenomen kunnen zijn.

Ook hier weer hadden we een mooi plekje bij een taveerne, waar we voor weinig geld heel goed konden eten. Via een eerdere standplaats bij het monument, waar we nu ook weer één nacht hebben gestaan, reden we richting de camperdealer. Maar als zo vaak vonden we weer na een dertig kilometer een prachtige plek naast een kaasfabriekje in de buurt van het dorpje Lafos. Op het terras van een restaurant in renovatie. Al snel hadden we contact met de eigenaar van de kaasfabriek en kregen een rondleiding én kaas mee terug naar de camper. We hebben hier in totaal acht dagen gestaan, genoten van een prachtig wandelgebied met veel paden in alle richtingen en haast elke dag even contact met de mensen van de kaasfabriek. Ook zij hadden het enorm zwaar. Dit keer niet door de crisis, maar ze waren voor € 240.000 bedonderd. Zij waren namelijk betaald met ongedekte cheques en het betreffende bedrijf was niet te achterhalen omdat er valse namen waren opgegeven. De man van het eigenaarskoppel had een baantje erbij moeten zoeken, om de boeren, waar hij de melk van afnam, te kunnen betalen.

En nu vergeten we nog een prachtige stop onderweg bij een botanische tuin aan de rand van een stuwmeer waar de honden ook werkelijk dag en nacht los konden lopen. Na één van de ochtendwandelingen van Olga met de honden, kwam deze thuis met vier honden….. Een pupje van ongeveer negen à tien weken had zich bij onze roedel gevoegd. Olga probeerde hem weer terug te zetten bij de boerderij waar hij vandaag kwam, maar meneertje was niet geïnteresseerd en wist weer te ontkomen, en zo hadden wij 4 honden. De hele dag is ie bij ons gebleven, en ook de nacht heeft hij onder de camper geslapen en de volgende ochtend liep hij natuurlijk parmantig mee met de ochtend wandeling. Toen Olga in de buurt van de boerderij, waar hij oorspronkelijk woonde, kwam, rook hij toch zijn eigen stal en liep richting de boerderij, waarop Olga rechtsomkeert maakte en er met een spurt vandoor ging. Onze eigen honden konden haar nauwelijks bijbenen, maar de strategie was geslaagd. Het pupje kwam haar niet meer achterna en bleef bij zijn eigen familie.

Na de kaasboerderij in één vaart naar de camperdealer. De spullen waren inmiddels daar aangekomen en de dag daarop begonnen ze met het plaatsen van de luchtvering. Niet alle onderdelen waren geschikt voor deze camper, dus moest weer wat opgestuurd worden, maar uiteindelijk na een aantal dagen zat ie eronder.

Tevens hebben we een SOG laten plaatsen. Dat is een afzuigmechanisme dat bij het openen van het toilet de lucht uit de cassette wegblaast. Het voordeel van dit systeem is dat je absoluut niets meer ruikt, en door de toevoeging van verse zuurstof in de cassette wordt het omzettingsproces versneld, waardoor we géén chemicaliën meer hoeven te gebruiken en het werkt inderdaad zo. Geweldig systeem.

We hadden inmiddels ook ontdekt dat we lekkage hebben aan de voorruit boven in de alkoof. Ook dat hebben ze gedicht.

Er stond nog één discussiepunt open, óf we moesten een zwaardere generator kopen of de airco van het dak laten verwijderen. Onze huidige generator van 1000 Watt vermogen was hiervoor ontoereikend. Uiteindelijk hebben we besloten om een nieuwe generator te kopen van 2000 Watt vermogen. Mede omdat we ook in gebieden komen waar het wel veertig graden wordt en het dan wel heel erg benauwd is binnen. Maar ook bij sterke koude Oostenwind, ons kacheltje het niet helemaal kan trekken. Dus kunnen we nu de airco ook gebruiken als kachel. Verder hebben we de stroomvoorziening zelf aangepast zodat we op dagen dat we minder zon hebben niet de omvormers hoeven te gebruiken. Tijdens de activiteiten bij de camperdealer heeft Olga stof gekocht en is bezig handmatig alle kussens te voorzien van nieuwe bekleding, een mega project…….En zo als altijd, als ze ergens mee begint, is ze niet meer te stuiten, met soms bloed aan de vingers. Maar het ziet er geweldig uit, een hele verbetering voor ons interieur.

Ook tijdens deze rit hebben we buiten de kaasfamilie ook een Zweeds echtpaar ontmoet, geweldige lieve aardige mensen en dat maakt het reizen soms toch wel heel erg speciaal.
Gisteren hebben we aan hen plus twee Oostenrijkers, een concertje gegeven. Drie nummers met de cello, en Olga nog twee stukjes op de viool. Het werd zeer gewaardeerd en we werden serieus uitgenodigd om ook Zweden aan te doen en dan langs te komen.

We hebben nu, tijdens de paasdagen, de luchtvering kunnen uittesten en hij doet het boven alle verwachtingen. Een enorme stabiliteit en een verbetering van de wegligging, SUPER!!!!!!!!!

Woensdag of donderdag vertrekken we in één stuk door naar Macedonië , een nieuw land met nieuwe avonturen. Tot dan…….