Slovenië van 13 juli tot en met 18 juli

Zes dagen Slovenië is zes dagen natuur. Vriendelijke en behulpzame mensen die hun land (mooie plekjes) graag aanbevelen. Alleen weten ze wat toerisme betekent en buiten die mooie plekjes al aardig uit. Slovenië is een goedkoop land met uitzondering van die geweldig mooie toeristische plekjes. Zo werd ons door een vriendelijke vrouw op het VVV kaarten van het gebied gegeven en ons aangeraden naar een meer te rijden op 1500 meter hoog. Deze weg (niet geasfalteerd, dus nu waren we echt ‘off the road’) voerde stevig omhoog. Bijna op de top kwamen we in de wolken terecht, en dus in de zacht neersijpelende regen. Dat was dan weer jammer van het vast adembenemende uitzicht. Dat zal even moeten wachten tot de wolken wegtrekken……. Hier bleven we in ieder geval één nacht staan. Lekker stil was het hier en de honden konden vrij rondlopen. Voorlopig deden we ons kacheltje maar weer even aan.

Het land bestaat uit vele bergen en is ruim en schoon. De kust die ook geweldig moet zijn, hebben we niet aangedaan. Het vakantieseizoen was al begonnen en dan moeten wij daar niet zijn, te druk. Dus de bergen in, trouwens dat is toch waar we het liefst zijn. Op een van ons ‘voor de bergen optreden’ (celloconcert) stopten twee auto’s om te luisteren. Op dat moment speelden we Air van Bach, wat nog heel spannend is voor ons, maar we hebben het geconcentreerd uit gespeeld….. Op verzoek hebben we toen ‘ Johny kan niet dansen’( cowboyliedje) gespeeld en als beloning kregen we een hartelijk applaus, erg leuk.

Wederom hebben we ook weer een keer vastgezeten…….. We kwamen via een kleine binnenweg op een grasveld uit met mooi uitzicht en wilden daar blijven staan, maar de grond was te drassig en we zakten weg….. Dit keer zijn we er op eigen kracht uit kunnen komen !

In Pristarioselici zagen we een mooie staanplaats naast een schuur. Wel hoorden we dat er in de schuur gewerkt werd, dus maar even kijken. We kwamen in een grote ruimte, met een kleine machine waar elektrospoelen werden gemaakt. De machine was defect en werd gerepareerd door de zoon van de eigenaar (een man van in de tachtig) We vroegen of we op hun erf mochten blijven staan en dat was geen enkel probleem. Er liep een kleine beek langs. Daarin hebben we meteen maar de hondendekens weer eens gewassen (zie video). Ook hebben we met behulp van onze pomp onze watertank gevuld. Heerlijk schoon en zuurstofrijk water, zo uit de natuur. Van de vrouw kregen we nog komkommers en courgettes mee toen we vertrokken.

Op goed geluk sloegen we een kleine zijweg in, niet breder dan een meter of drie. Dus bij eventuele tegenliggers zou het weer spannend worden. Op de dertien kilometer lange weg hebben we drie tegenliggers gehad, maar zonder problemen konden we elkaar passeren. Allebei een beetje van de weg af en dan lukt het wel. Overigens was deze weg grotendeels onverhard dus met de snelheid van 15 kilometer puften we rustig door totdat we een tunnel van twee meter lang door moesten, die niet hoger was dan de hoogte van de camper, zo bleek ……..Olga, achter op het trapje, kijkend en dirigerend, zodat we er zonder schade doorheen konden. Maar o, wat hebben we genoten van dit land. Als het niet zoveel geregend zou hebben, zouden we er ook nog wel wat langer gebleven zijn.

Maar we hadden ook een afspraak in Italië met Lotte en Bart die we daar zouden gaan ontmoeten, en een week daarna zou Mariet komen om een paar dagen met ons mee te reizen.