Noord Spanje

Zoals gezegd, hebben we de boot genomen van Livorno (Italië) naar Barcelona (Spanje). We vertrokken ’s avonds om 23.30 uur en kwamen de volgende dag aan om 20.00 uur. Wij hadden een tweepersoons binnenhut met toilet en douche, en de honden verbleven ,zoals zij dat noemden op het hondendek, wat beslist geen paradijs was. Op een gedeelte van het bovendek stonden een stuk of tien houten hokken in het pikkedonker. Krijg daar maar eens een hond in die niet gewend is om opgesloten te zitten. We kregen twee hokken toegewezen voor drie honden. Nu was dat op zichzelf voor ons niet zo erg. Odin kan goed alleen en het was goed dat Harrie en Bobo ook in één hok gingen al was het wat krap. Toen we de honden uiteindelijk er in hadden gepropt zijn we , na wat gegeten te hebben, rustig gaan slapen. Echter dat lukte niet. We voelden ons zo slecht dat we de honden in zo’n ruimte hadden moeten achterlaten. Om 2.00 uur ’s nachts zijn we naar de honden gegaan en hebben we met ze op het boven dek gelopen en gezeten, Om 5 uur kregen we het toch te zwaar en wilden ook wat slapen. De honden toch maar weer in de hokjes en naar bed gegaan. Lekker geslapen en gedouched en ontbeten en hebben toen weer de honden opgehaald en die hebben we tot aan aankomst bij ons op het dek gehouden. Gelukkig was het heerlijk weer dus voor ons geen straf en voor hen werd het toch nog paradijselijk. Toen we van boord af konden bleek er een planningsfoutje gemaakt te zijn van de havenmeester. We konden namelijk de pier niet af omdat er een vrachtboot werd gelost. Maar na goed overleg volgens het poldermodel werden we er toch doorgelaten en konden we met onze reis in Spanje beginnen.

De eerstvolgende camperplaats, volgens onze Tomtom, was 55 kilometer verderop bij een wijnboer. Wat is het toch fijn om een navigatiesysteem te hebben. Je hoeft alleen maar te luisteren en natuurlijk doen wat er gezegd wordt en na ruim één uur stonden we tussen de wijnplantages waar toevallig ook nog een camper uit Nederland stond. Het was een camperplaats zonder service, maar we hebben toch maar om water gevraagd én gekregen, maar op de derde dag werd ons toch medegedeeld dat het geen camping was. Dus wij de volgende dag maar vertrokken. De bedoeling is natuurlijk van zo’n wijnboer dat je ook wijn koopt. Maar aangezien daar onze interesse niet ligt hebben we dat niet gedaan.

We vertrokken vanuit Barcelona om via Catalonië en Baskenland naar Santiago di Compostella te rijden. We hebben onderweg ook wel wat wandelaars gezien, maar we weten inmiddels dat er vier wandelroutes zijn en deze was beslist niet de mooiste. Wat een natuurvernietiging om de industrie te vestigen. Noord Spanje is grotendeels industrie en op sommige stukken kon je zien hoe het geweest moest zijn, toen men nog niet de bulldozers en de graafmachines aan het werk hadden gezet. Dus halverwege zijn we maar iets meer naar het zuiden gaan rijden en hebben een mooie route gereden uit een reisgids van National Geografic. In Loarre hebben we een kasteelruïne bezocht met zo’n vernuftig telefoontje dat elke keer wanneer je een ruimte binnenliep iets vertelde. Het was heel erg leuk om dat gedaan te hebben en interessant.

Vandaaruit zijn we een natuurgebied ingereden van Logrono naar Salas de los Infantes. 70 kilometer lang door beboste bergen, een geschenk uit de hemel. Tijdens de reis kwamen we veel amandelbomen tegen en hebben daar toen maar een emmertje van geplukt. We eten er nu nog van. Na twee dagen kwamen wij aan in Salas de los Infantes. Bij een mooie grote picknickplaats die recent gemaakt was aan de voet van het kleine stadje. Drie dagen hebben we daar gestaan, er was water, gelegenheid om afval weg te gooien en er stonden wel 20 barbecue-mogelijkheden. Dus zodra we aankwamen, houtjes sprokkelen, vuurtje maken én barbecueën…….. Er is een filmpje van, maar het zal nog wel even duren voordat die op de site staat. Het plaatsen van een filmpje van 2 à 3 minuutjes kost ruim één uur en als we internet hebben, dan hebben we vaak ook meer te doen dan dat. Maar hij komt eraan…….

De tweede dag dat we er stonden kwamen er twee vrouwen aan met een emmertje vol tomaten. Wat een smaak…. Deze koop je niet bij de een of andere supermarkt en we besloten om er maar een lekkere saus van te maken, SUPER

Vanaf deze plaats zijn we rustig langzaam naar het zuidwesten gereden. . Nu kwamen we weer in een gedeelte terecht waar op de kaart vermelde kleine wegen opeens grote wegen waren en hier is het niet zo dat een grote weg erbij wordt gemaakt, ze komen op de plaats van de mooie kleine weggetjes die ineens minder aantrekkelijk zijn om te rijden ( voor ons althans) .

Het was voor ons even slikken om te merken dat de Noord Spanjolen over het algemeen nors en stug zijn. Je voelt je dan gelijk een stuk minder welkom, maar dit wil natuurlijk niets zeggen over de rest van Spanje. Ook al zijn we nu onderweg naar Portugal. Vanaf Zuid Portugal rijden we weer Spanje in, maar dan het zuiden.

We hebben ons nooit gerealiseerd toen wij Spanje binnenreden dat daar het stierenvechten nog steeds een actieve bezigheid is, zo ook de stieren agressief maken voor zo’n gevecht. Tijdens onze rit zagen we hoe dit in zijn werk ging. We zullen ons hier niet verder over uitweiden, maar wat ons betreft, mag het verboden worden.

28 september op de geboortedag van mijn overleden vader reden wij Portugal in. Wat een verschil…….. maar daar gaan we het nu niet over hebben.

Tot de volgende keer.