Portugal 2

Vandaag is het zondag 21 december en zitten we al weer een tijdje in Spanje. 10 december hebben we Portugal verlaten, maar komen zeker terug. Ook al weten we haast zeker dat we in ons geliefde dorpje niet een jaar zullen gaan verblijven. Het is er in de wintermaanden té koud. Maar goed, dat is voor latere zorg. Vanuit Vale de Guizo zijn we richting de westkust gereden. Veel ongerepte natuur met veel stop mogelijkheden zowel in het wild als op daarvoor bestemde camperplaatsen, waar dan in de meeste gevallen ook water aanwezig is. Het is opmerkelijk dat de westkust nog nauwelijks ontdekt is door toeristen, maar het kan ook zo zijn dat vanuit de overheid geen toestemming wordt gegeven om daar hotels en dergelijke te bouwen. Zelfs in het zuiden is daar de rem opgezet. Het kostte te veel natuurgebied. En dat beleid kun je over heel Portugal herkennen. Wel vind je er veel surfers. De wind is daar ook behoorlijk sterk, dus een heerlijke surf plek.

De zuidkust van Portugal is meer toeristisch en zelfs nu in de winter is de temperatuur daar lekker. Alleen de nachten zijn in verhouding koud. En dat vanwege de wind. Ondanks dat dat hét toeristische deel van Portugal is , is het niet te vergelijken met de kust van Spanje of Italië. Het is niet volledig volgebouwd en de kust is niet alleen in beheer van hotels en restaurants. Er is altijd een mogelijkheid om gewoon aan of dicht bij de kust te gaan staan. En daarmee doet het stukken vriendelijker aan en minder commercieel, ondanks dat is het in Spanje (waar we nu staan) wel vier maal zo druk en ook zo onvriendelijk.

We hebben in Portugal ondanks de vele wildplekken toch regelmatig een betaalde camperplaats genomen. Inmiddels was ons vermiste postpakket teruggestuurd naar Lotte en we hadden via internet nog wat andere zaken besteld, zoals een WIFI versterker, die ons in de gelegenheid stelt om gebruik te maken van WIFI op een wat verder weg gelegen plek . Lotte heeft die post opgestuurd naar Parque de Gale in Albufeira, waar we veertien dagen hebben gestaan ( zie de foto’s van de honden eten appel en kastanjes eten). We hadden daar een geweldig plekje met veel privacy en leuke Zweden achter ons, en misschien nog belangrijker, een geweldig uitgestrekt wandelgebied. Wij wilden eigenlijk al wel iets eerder weg, maar de honden stemden tegen dit plan en zo waren we genoodzaakt om nog wat langer te blijven.

Inmiddels had Roelof een vriendin gevonden bij het toeristenkantoortje waar hij terecht kon voor het maken van allerlei fotokopies. Want het APK probleem achtervolgt ons nog steeds. Voor de duidelijkheid: elk jaar moet je voertuig APK gekeurd worden. Doe je dat niet, dan krijg je een bekeuring, zoals wij die hebben gekregen. Maar als je nou niet in staat bent om hem te laten keuren. “ Nou”, zegt de RDW, “dan heb je één mogelijkheid en dat is schorsen, maar dan mag je er niet mee rijden”. Dat is verdomd lastig in onze situatie. Omdat wij afgelopen jaar al onze service beurten bij een erkend Ford dealer hebben laten uitvoeren en in Kroatië een APK keuring hebben laten uitvoeren door de Kroatische RDW (dus niet door een garage) bovendien ondersteund door een artikel waarin een gelijke zaak voor de rechter is geweest en waarin de rechter heeft besloten dat wanneer je aantoonbaar kunt maken dat je alles aan het voertuig hebt gedaan wat nodig is, dan is de bekeuring niet rechtsgeldig. Maar de RDW geeft als antwoord: “wij erkennen de buitenlandse garages niet” (hallo, hij is niet door een garage gekeurd) en de officier van justitie onze klacht, ondanks dat daar juridische correspondentie over is , niet gegrond verklaard heeft, hebben we het nu bij de rechter neergelegd. Teleurstellend in deze is onder andere dat de jurisprudentie overgedragen is aan de NKC (een vereniging voor camperaars) die dan de vraag van ons doorstuurt naar de juridische afdeling (ARAG) waar we ook voor verzekerd zijn en die doodleuk zeggen: ”wij weten van niets en wij adviseren om maar gewoon de bekeuring te betalen”. Maar dat zou wel het stomste kunnen zijn wat we kunnen doen. Want indien de auto niet APK gekeurd is en er een aanrijding komt, kan de verzekering besluiten om de schade niet te dekken. Dus nu maar afwachten wat de rechter zegt. We hebben dit voorgelegd aan alle politieke partijen. D’66 was de enige partij die het met ons eens was en ook nog binnen drie dagen reageerde. De VVD kon de brief niet doorsturen naar hun afdeling die daar over ging, de Partij voor de Dieren vond het niet belangrijk en van de rest kregen we geen reactie of antwoord. Misschien is onze denkwijze door al het reizen een beetje vervreemd geworden, maar je zou toch denken dat we voor één Europa zijn, de grenzen open stellen, alle voertuigen vanuit andere landen over onze wegen laten rijden met het idee dat we geen vertrouwen hebben in de garages van die landen. Het is haast vragen om moeilijkheden. Maar zoals gezegd, we wachten nu op de rechter en bij een negatief besluit gaan we in hoger beroep.

Nu we hier 70 kilometer vóór het zuidelijkste puntje van Spanje staan om de boot te nemen naar Marokko merken we dat de oostkust van Spanje vanaf Mazarron bewoond wordt door hordes camperaars, vooral Zweden en Engelsen, de Fransen daarentegen rijden zo snel mogelijk door naar Marokko. De Engelsen en Zweden staan op de bestemde camperplaatsen vaak hutje aan mutje te wachten tot de winter voorbij is om dan in April weer terug te gaan, ondanks dat in deze streek niet echt gewaardeerd wordt dat er zoveel camperaars hun winter hier komen overbruggen. Er zijn meer verboden dan vrijheden en bij het niet naleven volgt boete en/of gehele terrein ontruimen. Indien volgens de politie er teveel campers op één plek staan wordt iedereen met onmiddellijke ingang verzocht te vertrekken en anders volgen ook daar bekeuringen.

Vandaag hebben we de camper in kerstsfeer gebracht, met allerlei lichtgewicht versiersels en gaan over drie dagen de grens over naar Marokko, maar morgen heeft Roelof eerst nog contact met Jan-Willem van GKO om op afstand een computerprobleem op te lossen. We hebben tijdens de reis Kees en Bea ontmoet die in Marokko wonen. We verheugen ons erop hun te ontmoe ten, daar gaan we als eerste naartoe waar we dan onze laatste post die Lotte heeft verstuurd zullen ontvangen.

EN VOOR IEDEREEN HELE FIJNE KERSTDAGEN EN EEN VOORSPOEDIG EN GEZOND 2015