Hier zijn we weer eens na een hele lange tijd met,

Uit het dagboek van een reiziger 5

8 januari, wildcamp Merzouga (2)

Gisterenavond waren we met het hondenuitlaten flink verdwaald. We moesten veel heen en weer lopen voordat we eindelijk het flauwe schijnsel van onze buitenlamp zagen, een angstige ervaring en Bobo liet behoorlijk verstek gaan met het ons veilig thuis brengen.

Van morgenvroeg liepen we omstreeks 8.30 uur weer samen buiten en dit keer mochten de honden los, wel steeds teruggeroepen door Roelof wanneer ze iets te vreten vonden. Dat ging aardig goed tot mijn verbazing en terwijl wij over de kam van het duin heen liepen, renden zij heen en weer, op en af en ondertussen deden ze hun ding, dus konden we terug, Roelof nog in bed, ik nog even puzzelen. Echter niet lang, want Roelof besloot op te staan, waarna we thee gingen drinken bij het eerste terras aan de overkant. Onverwacht bleek dat we ineens internet in de camper hadden, vreemd maar waar en sterk ook nog. Bij het terras was het potje thee erg klein wat een teleurstelling was, bovendien waren we de zoetjes toch nog vergeten.

Ook kwam Hassan bij ons zitten, maar minder sympathiek dan gisteren, alhoewel hij wel aan bood zijn pannenkoek met ons te delen, Later schoof Salh ook aan. Het doet toch een beetje vreemd aan dit terras en we besloten bij de winkel bij Ibrahim nog een thee te gaan drinken. Daar stonden onze boodschappen klaar in de koelkast en even later arriveerde er ook houdbare melk. Mijn vraag aan Ibrahim of hij ook Berber pizza kon maken, beantwoordde hij dat hij dat wel kon bestellen als we dat wilden. Even later toen we weg wilden lopen nodigde hij ons ineens uit om de couscous met zijn gezin te komen delen.

Dat hebben we gedaan, wij liepen richting moskee, Ibrahim wees ons van daar af de weg door op zijn brommer langzaam voor te rijden. Zijn vrouw heet Hadoush en zijn zoontje Anuar. De couscous met groente en flintertjes kip was erg lekker, Hadoush had er een pittig sausje bij gemaakt en Roelof vroeg of ze dat ook voor ons zou willen maken. Dat gaat ze doen.

Ibrahim is een vriendelijke en rustige man, natuurlijk wil hij graag aan ons verdienen, maar hij dringt zich absoluut niet op.

Onderweg naar het couscous eten reed de jongen van de buggy ons tegemoet met de vraag of we nog wilden. Toen Roelof uitlegde dat hij het te duur vond (voor 2 personen was het ineens 600 Dirham in plaats van 400 en dat omdat we met zijn tweeën op een buggy wilden) zakte de prijs iets en werd Roelof toch wel weer geïnteresseerd. Na het couscous eten en honden uitlaten zijn we gaan rijden. De jongen voorop, Roelof erachteraan, eerst voorzichtig, maar allengs ruiger en harder. Het was spectaculair en Roelof vond het fantastisch om weer eens te rijden.

Af en toe werd er gestopt voor wat foto´s, al met al een heel geslaagd uitstapje. Voorzichtig werden er ook nog kamelen in de aanbieding gegooid, later toen Roelof water ging halen, kreeg hij nog thee, dus helemaal oké. De duinenrij blijkt vrij smal te zijn, wel zagen we de bergketen die de grens met Algerije markeert. Ook zagen we enkele bivakkampen en één Nomaden tent.

We hielden de hele dag internet en ´s avonds konden we verder onze serie bij de NPO kijken.

Moment van de dag:

Roelof: de buggy rit

Olga: het couscous eten bij Ibrahim.

We zullen stap voor stap de tussenliggende periode ook beschrijven en plaatsen natuurlijk.

Het gaat ons goed en hopen met jullie ook....